Draagkracht.

De waarheid maakt je vrij, hoe moeilijk, pijnlijk en confronterend dit ook kan zijn. 

In het eerste deel van mijn helingsproces voelde ik, in de verdieping, op voorhand aan, wat er ging gebeuren en zocht ik daar de juiste hulp voor. Deze verdieping ging anders.

Ik voelde dat ik voor mijn verdieping en groei moest kiezen om zo volledig voor mezelf en voor mijn eigen geluk te kiezen. Dat het groot zou zijn en dat ik in shock zou zijn. Ik voelde ook dat ik het zou kunnen dragen en dat ik alle ruimte voor mezelf nodig zou hebben. Ik, er voor niks en niemand kon zijn en goed moest begrenzen.

Op het moment dat ik de eerste stap volgde en benoemde dat ik er voor niemand kon zijn, kwam er als vanzelf een gigantische draagkracht.

Je moet eerst het hart voor jezelf openstellen, zei mijn moeder.
Mijn moeder had het gevoel dat ik iets verdrongen had en ik daardoor blokkeerde in het openstellen van mijn hart. Mijn moeder had gelijk….
De blokkade in mijn gevoel kwam vrij en de volledige waarheid van 28 jaar geleden kwam naar boven…

Als klein meisje voelde ik vaak op voorhand al aan wat ging gebeuren. Ik voelde de heftige, intense gebeurtenissen al aan voordat ze plaatsvonden. Als kind kon ik dit niet verwerken. Voordat de gebeurtenis daadwerkelijk plaatsvond was ik al in shock. Ik werd door mijn vader sexueel misbruikt. Ik voelde aan dat het ging gebeuren. Ik was bang om mijn vader te beschuldigen of om mijn gevoel bespreekbaar te maken. 

Ik heb me nog nooit zo bang, onveilig en in paniek gevoeld als toen. Volledig hulpeloos en machteloos overgeleverd zijn aan de grille van de ander. Als kind seksueel misbruikt worden, was voor mij, de ergste nachtmerrie die er bestaat. Ik voelde me doodsbang en niet meer veilig en geborgen.

Alles in mij, kon hem er niet mee laten wegkomen. Ik kon niet accepteren dat mijn vader dit met mij gedaan had. Ik voelde mij doodsbang voor hem, angst dat het weer zou gebeuren en ik weer niks kon doen ertegen. Mijn vader voelde aan mij dat ik doodsbang was voor hem maar tegelijkertijd ook mijn mond niet zou houden. Ik ben de confrontatie aangegaan als 12 jarig kind. Ik heb mijn vader gezegd dat hij nooit meer aan mij mocht komen, ik hem niet meer wilde zien of bij mij in de buurt wilde hebben. Mijn vader kon niet dealen met wat hij mij had aangedaan. 2 dagen later pleegde hij zelfmoord.

De blokkade in mijn gevoel, was mijn innermeisje. Mijn innermeisje was emotioneel geblokkeerd, volledig lam geslagen. Een kind wat emotioneel geblokkeerd is kan zich niet uiten naar jou. Op het moment dat emoties boven komen die jij verdrongen hebt, is dat een poging van het kind in jou, om jou te bereiken.

Wat mij de kracht juist heeft gegeven was mijn innermeisje. Voelen dat dat meisje niets liever wil dan dat ze er eindelijk mag zijn met dit deel van haar. Voelen dat ze wilde dat ze terecht kon bij de volwassene die ik nu ben. De volwassene in mij voelde zich bang en onzeker.

Ik probeerde mij in te leven, in wat heeft een kind nodig, wat zoiets traumatisch meemaakt. Het kind had mij nodig. Dat stelde me gerust in het aangaan van dit proces. Door de ruimte te maken hiervoor, voelde ik dat mijn innermeisje als vanzelf alle emoties uitte naar mij. De volwassene in mij vond dit lastig.

Onder het misbruik, lag een deel van mij, mijn diepste ik. Mijn diepste ik, die hoopte dat ik niet zou wegrennen. Door de verwerking aan te gaan kon het kindsdeel van mij uit de vele shock’s komen.

Ik kon er eindelijk zijn, voor het meisje wat mij keihard nodig had. Het meisje wat gehoopt heeft dat ik mijn gevoel zou volgen en alles op alles zou zetten om bij haar te komen.
Rock bottom durven gaan.

Dit meisje haar leven terug geven.
Dit meisje een eerlijke kans geven.
Dit meisje bevrijden van de last die ze meedroeg.

Sexueel misbruik onder ogen komen en verwerken is een ware hel. Je kunt het emotioneel en fysiek pas dragen en verwerken als je volwassen bent. Als kind raak je in shock, de gebeurtenis en de emoties zijn te intens om emotioneel en fysiek te verwerken voor een kind.

Het kind in jou wil gered worden dóór jou! Het meisje of jongetje in jou, heeft geen kans zonder jou.

Wat mij enorm geraakt heeft en geïnspireerd heeft om ook dit te delen, is voelen en ervaren, dat mijn diepste ik, degene was die zich wilde uiten, maar bang was dat de volwassene in mij het niet onder ogen wilde komen. Het kind kon nergens terecht. Als je in shock bent, kun je je niet uiten. Het kind hoopt dat het zich volledig mag uiten bij de volwassenen in jou. Dit kan alleen maar als jij als volwassene de verwerking aangaat.

Liefs Kelly